مقاله ها

عضلات مفصل ران و کمربند لگنی

توضیحات

منتشر شده در دوشنبه, 06 مرداد 1393 10:32

بازدید: 22981

 عضلات مفصل ران و کمربند لگنی

دست کم شانزده عضله در ناحیه ران و کمربند لگنی وجود دارد0(شش عضله چرخش دهنده خارجی مفصل ران به عنوان یک عضله محسوب شده اند.)
بیشتر عضلات مفصل ران و کمربند لگنی بزرگ و قوی هستند.

دسته بندی عضلات مفصل ران و کمربند لگنی
                              
عضلات اصلی خم کننده مفصل ران
عضلات اصلی دور کننده مفصل ران     
عضلات اصلی باز کننده مفصل ران
عضلات اصلی نزدیک کننده مفصل ران  

  عضلات اصلی خم کننده ران (بخش قدامی)
1-سوئز خاصرهای
2-راست قدامی
3-شانه ای
4-خیاطه


عضله سوئز خاصره ای(iliopsoas muscle)

این عضله در واقع از سه عضله تشکیل یافته
1-خاصره ای (iliacus)
2-سوئز بزرگ (Psoas major)
3-سوئز کوچک (Psoas minor)     
                                       
    مبدا عضله                          
مبدا عضله خاصره ای: سطح درونی خاصره                                                 
مبدا عضلات سوئز بزرگ و کوچک : لبه تحتانی زوائد عرضی پنج مهره کمری و کناره های جسم
مهره ای دوازدهمین مهره پشتی و پنج مهره کمری، دیسکهای بین مهره ای و قاعده استخوان خاجی

انتهای عضله
انتهای عضلات خاصره ای و سوئز بزرگ : برجستگی کوچک استخوان ران و تنه آن(زیر برجستگی کوچک)
انتهای عضله سوئز کوچک : ستیغ شانه ای و برجستگی خاصره ای- شانه ای واقع در بخش تحتانی داخلی استخوان خاصره

عمل عضله

1- خم کردن مفصل ران
2- چرخش خارجی استخوان ران
در فعالیتهای ورزشی چون شوت زدن، دویدن، پرش طول و خلاصه هر حرکتی که ران با قدرت و سرعت فلکشن داشته باشد وارد عمل می شود.

انقباض عضله
به هنگام انجام اعمالی از قبیل بلند کردن پاها از روی زمین در حالت طاقباز به شدت منقیض می شود.
هنگام اجرای درازنشست (مخصوصا با پاهای کشیده شده)، عضله سوئز خاصره ای به طور قوی ونیرومندی به صورت درونگرا و برونگرا منقبض می شود.

نحوه تقویت

با نگهداری و حفظ بازوها روی میله پارالل و سپس بالا آوردن پاها می توان عضله سوئز خاصره را تقویت کرد.
در حرکت دراز نشست با پای صاف این  عضلات تقویت میشوند ولی در عین حال در چنین تمرینی به
مهره های کمر فشار وارد می آید.

نحوه کشش:
از طریق باز کردن مفصل ران و بردن استخوان ران به پشت سطح بدن عضله سوئز خاصره تحت کشش قرار میگیرد.
برای ایجاد تمرکز نسبی روی عضله سوئز خاصره ای، باید از خم کردن کامل مفصل زانو جلوگیری کرد.
برای ایجاد کشش بیشتر روی این عضله، ابتدا مفصل ران را باز کنید و سپس آن را به طرف داخل بچرخانید.

ضعف:
توانایی خم کردن ران را کاهش میدهد و باعث ناتوانی آشکاری در بالارفتن از پله ها، سطح شیبدار ، بلند شدن از حالت طاقباز و جلو آوردن تنه در حالت نشسته(هنگام بلند شدن از روی صندلی صورت میگیرد)میشود.
در ضعف شدید، راه رفتن مشکل میشود زیرا اندام تحتانی باید بیشتر به وسیله حرکت لگن به جلو آورده شودتا عمل فلکشن ران.

کوتاهی:
کوتاهی در حالت ایستاده، کوتاهی فلکسورهای به صورت لوردوز کمری و تیلت قدامی لگن مشاهده میشود

تهیه و تنظیم : شیرین شاهی مربی پیلاتس

منابع:
اصول حرکت شناسی ساختاری تامپسون
حرکت شناسی دکتر فریدون تند نویس
بررسی و عملکرد عضلات جلد اول و دوم کندال